Ja ja, aanstaande dinsdag moet ik er weer aan gaan geloven. Dan begint pas echt het “normale” leven weer: er moet weer gewerkt worden! Ik begin dan bij Philips Consumer Lifestyle in Eindhoven.

Groetjes,
Ruud.

Dit jaar zingen we het twee keer; ” ’t is gedaon, ’t is gedaon, weej motte now naor hoes toe gaon… “. Vandaag omdat de vakantie er zowat opzit. We hebben de camper ingeleverd en zitten nu in een lodge op dezelfde camping. Ideaal, want we hebben vanmorgen zo de hele zooi de kamer ingegooid, zodat we dat vandaag rustig kunnen inpakken.

Het rondje is nu helemaal af.
Hier staan de laatste foto’s

Bedankt voor alle reacties op de site en tot snel!

Lonneke & Ruud.

Zaterdag 30/01/10

Vandaag komen we, via de toeristische route langs de rivier en kustlijn, aan in t beloofde land; Byron Bay. Helen en andere backpackers die we gesproken hebben, blijven in dit hippie-dorp allemaal veel langer hangen dan gepland. Onze camping ligt ideaal; aan het strand en aan t einde van de winkelstraat. Het weer daarentegen is verre van ideaal; het zonnetje wordt afgewisseld met harde regenbuien de hele dag…. Vanwege het mindere strandweer gaan we maar winkelen, dat hebben we immers nog veel te weinig gedaan in Oz. Lonneke slaagt voor een jurkje, die je ook als rok kunt dragen zoals Ruud ontdekt. Ook komen we langs het informatiecentrum waar we een kayaktour voor morgen boeken. Ze garanderen dat we dolfijnen en schildpaden zien! ’s Avonds halen we fish en chips (Ruuds favouriete eten), die we lekker aan t strand op eten. Omdat deze portie tegenvalt (normaal is dus eigenlijk) hebben we nog plaats voor een ijs.

Zondag 31/01/10

Na een vroege ochtend met vele regenbuien is het droog als we op staan. We hebben de kayaktour voor ’s middags geboekt op hoop van minder regen en zo kunnen we ’s ochtends de markt in nabij gelegen Lennox Heads bezoeken. De markt valt helaas wat tegen qua omvang en ook voor souveniers. Op de terugweg krijgen we een sms dat onze kayaktour gecanceld is vanwege teveel wind; erg jammer… Ze denken ook niet dat die morgen door zal gaan, want blijkbaar is er een cycloon in Queensland en hebben ze hier last van de staartwinden. Dan gaan we vanmiddag maar naar de kaap met de vuurtoren om daar te wandelen en hopelijk vanaf de kust dolfijnen te spotten. Het is een mooie wandeling naar langs de kustlijn en je komt ook op het meest oostelijke punt van Australie, maar we zien helaas niet (zeker) een dolfijn.

Maandag 01/02/10

’s Morgens zijn we weer vroeg uit de veren om verder te gaan, naar Lamington NP. Een korte rit, “slechts” 160 km. We zijn door het uur tijdsverschil met NSW en QLD ook erg vroeg op de camping. Vanwege het druilerige weer gaan we maar lunchen in het tea house bij de camping met een prachtig uitzicht over de valley. Heerlijke lunch met voor Ruud een club sandwich en Lonneke een panini. Na zo’n zware lunch is het tijd voor beweging. Zo maken we twee korte wandelingen vlakbij de camping. Alvorens we de eerste wandeling beginnen, zien we bij de ingang al een Pademelon, een soort kleine walibi. Verderop het pad zit er nog een. Al snel komen we erachter dat er hier erg veel zitten. Deze dieren zijn erg schuchter, waardoor het lastig is dichtbij te komen. Ze schieten dan meteen de bush in. Een stuk verder zit ook nog een mullet, een soort hagedis. Deze bijft wel doodleuk zitten als we dichterbij komen en foto’s maken. Na een stuk door het regenwoud gewandeld te hebben, komen we bij een erg mooi uitzicht over het natuurgebied. Helaas is terug dezelfde weg, onderweg zien we weer wat pademelons en ook de mullet zit nog op dezelfde plek.

Dinsdag 02/02/10

Vandaag doen we lekker rustig aan, aangezien het toch regent, we lezen wat in bed. Tegen de middag als het wat is opgeklaard, besluiten we een andere wandeling te gaan doen, de caves circuit. Eerst lopen we naar de lodge om te reserveren in het restaurant waar we ’s avonds willen gaan uiteten. We starten de wandeling en als we goed en wel een paar 100m onderweg zijn, ziet Ruud een dikke 3m lange slang uit een holle boom komen. Het lijkt erop dat die zich net tegoed heeft gedaan aan een prooi, aangezien zijn lijf plaatselijk wel heel erg dik is. Helaas blijft de slang midden op het pad zijn lunch verteren, waardoor we niet verder kunnen (lees: durven). We lopen terug naar de lodge waar we aan een ranger vragen welk soort slang het is, we hebben immers voldoende foto’s op de camera. Het blijkt een carpet python te zijn. Hij zegt dat we gewoon overheen hadden kunnen stappen aangezien het geen giftige, maar een wurgslang is.
Uiteindelijk besluiten we met de campervan maar naar het einde van de wandelroute te gaan en van daaruit de grotten te bekijken.
’s Avonds gaan we eten in het restaurant met uitzicht op de half-bewolkte zonsondergang over de bergen (800m) van het NP. Er blijkt een filmcrew aanwezig te zijn van Channel 7 die waarschijnlijk een documentaire aan het maken van Binna-Burra. Ze gaan opnames maken van een optreden van een didgeridoo-speler in de lounge van de lodge en wij mogen “publiek” spelen. Het blijkt nog best interessant, aangezien hij wat achtergrond informatie geeft over het ontstaan en het bespelen. Door het donker lopen we terug naar de tent en zien onderweg nog vele pademelons grazen op het gras naast de camping.

Woensdag 03/02/10

Rijden we weer richting kust, naar de Gold Coast. De Gold Coast is het meest ontwikkelde stukje Australia. Hier staan op een aantal vierkante meters erg veel wolkenkrabbers. Vanaf een afstandje is het net Manhattan. We zoeken een camping net ten noorden ervan, buiten het echt toeristische centrum. Verder doen we vandaag niet veel, na het boodschappen doen draait Lonneke de laatste was, die gelukkig in de zon kan drogen. ’s Avonds zitten we nog lekker te lezen als het ineens erg hard begint te regenen. Het valt er met bakken uit.

Donderdag 04/02/10

Vandaag weer een wat actievere dag, we gaan kayakken en op zoek naar dolfijnen! Dit hadden we nog tegoed van de gecancelde tour in Byron Bay. Vroeg uit de veren, aangezien we al om 7u worden opgehaald. Met een groep van 15 personen en 3 begeleiders gaan we in 2-persoons kayaks het water op. Eerst gaan we naar Wave Break island, een kunstmatig aangelegd eiland voorr de Gold Coast om de golven te breken en zo het land erachter te beschermen. Hier hebben we breakfast met billy tea. Dan gaan we verder naar South Stradbroke island. Nadat we de kayaks op het strand hebben getrokken en het eiland willen opgaan, zien we vlakbij het strand een dolfijn zwemmen, erg dichtbij! Nadat we deze bekeken hebben, gaan we verder het eiland op. Caleb, de aboriginal gids, geeft ons eerst een echt aboriginal welkom, waarbij we allemaal witte oker strepen op ons voorhoofd, handen en voeten krijgen. Dit is erg indrukwekkend. We vervolgen de weg richting de oceaan kant van het eiland. Hier krijgen we les in aboriginal speer- en stokwerpen. Hierna gaan we van het pad af om te zien of we nog wat wildlife tegenkomen. Al 50m van het pad af, zien we wat swamp walibi’s onder een boom in de schaduw zitten. Helaas als we verder lopen zien we erg weinig meer. Aangezien het de nacht er voren geregend had, zitten de meeste dieren iets verderop in het moeras.
Weer terug bij de kayaks aangekomen, peddelen we terug naar Wave Break island waar we gaan snorkelen. Na het snorkelen peddelen we weer terug naar het vaste land waar het busje staat. Een zeer leuke, afwisselende zonnige morgen en gelukkig in de laatste week nog een dolfijn gezien ook!
’s Middags spenderen we weer lekker relaxed, lezend voor de camper.

Bekijk ook:
Route waar we tot nu toe overal geweest zijn.
Foto’s

Zondag 24/01/10

Rijden we van Taree verder naar het noorden. We eindigen in Nambucca Heads. De eerste camping waar we vragen of ze plaatsen beschikbaar hebben kost $60 per nacht. Deze ligt aan het water en het is nog hoogseizoen. Veel te duur. We rijden iets terug en vinden een camping voor $32. Ook aan het water, een stuk beter dus. De camping blijkt erg leuk te zijn, we hebben een mooie plaats bijna aan het water in de schaduw. Na een aantal uren in de auto te hebben gezeten tijd dus om even lekker het heldere rivierwater in te springen.

Maandag 25/01/10

Aangezien de camping goed bevalt, hebben we besloten hier een paar dagen te blijven en van hieruit Coffs Harbour te doen. We rijden hier via de Highway naartoe. Coffs Harbour is op zich een leuk plaatsje. Voor de kust bevindt zich een eiland waar in het voorjaar vele vogels broeden. We rijden een toeristische route terug richting Nambucca Heads. Terug op de camping gaan we nog even lekker relaxen, zwemmen en een beetje in de zon liggen.

Dinsdag 26/01/10

Vandaag is het Australia Day. We horen vanaf 9u ’s ochtends al stemmen verderop over het water, waar de ‘lintjes’ van Nambucca Heads uitgedeeld worden. Om 10.30 gaan we ook eens een kijkje nemen in het park waar vandaag de festiviteiten zijn. Er staan wat kraampjes opgesteld, kinderen kunnen in de brandweerwagen kijken, de harmonie speelt af en toe een deuntje en gelukkig voor Ruud staat er ook een hamburgerkraam. Om 11.00 is de eerste race; een peddelrace (kinderen op bodyboards) over de rivier vanaf de picknickplaats voorbij onze camping naar het park. Meteen erna start de raftrace met zelfgebouwde rafts; het verschil in snelheid is heel erg groot, maar het gaat om het meedoen en uitvaren van de race voor de kinderen. Na de races is er dan eindelijk de hamburger voor Ruud. Alhoewel, geen hamburgers maar wel bief en voor Lonneke zelfs een broodje worst. Nadat we nog wat rondgekeken hebben, rijden we naar de Captain Cook lookout, een uitzichtpunt op Nambucca Heads en op de oceaan. ’s Middags hebben we nog lekker gezwommen in de rivier bij de camping.

Woensdag 27/01/10

We hebben het verblijf in Nambucca Heads er weer opzitten en rijden landinwaarts de bergen in over de Waterfall way. Onderweg stoppen we bij verschillende watervallen, doordat het enige tijd niet geregend heeft, komt er niet heel veel water vanaf. ’s Avonds overnachten we in Ebor achter een hotel. Helaas hebben we al betaald als we erachter komen dat er iets verderop ook een gratis overnachtplaats is. Maar ja, nu hebben we stroom en het weer is niet geweldig dus kunnen we wat films kijken op de laptop.

Donderdag 28/01/10

Vanuit Ebor rijden we vandaag verder de Waterfall way richting Armidale. Onderweg stoppen we bij de Wollomombi watervallen. Dit zijn de 1 na hoogste van Australia met 220m. Het uitzicht over de vallei is ook erg mooi. In Armidale aangekomen gaan we eerst even shoppen bij de Coles. Daarna lunchen op de parkeerplaats; een lekkere boterham met zalm. Daarna nog even het centrum in. Hier slaagt Ruud bij een winkel voor een korte broek en twee t-shirts.
’s Avonds hebben we heerlijk uitgegeten bij restaurant Jean-Pierre, een Frans restaurant. We zitten goed en wel aan tafel en het begint buiten zelfs te regenen. Na een poosje houdt het op met zacht regenen en begint het te kletteren. Tijdens een overheerlijk toetje is zelfs het kletteren niet genoeg en krijgen we onweer zoals we het beide nog nooit meegemaakt hebben, oorverdovend. Helaas regent het na het afrekenen nog steeds erg hard en staat de camper net ver genoeg geparkeerd om een nat pak te krijgen. Dus doet Ruud maar even zijn (nieuwe) t-shirt uit en rent naar de camper zodat Lonneke voor het restaurant kan instappen, wat een gentleman he!

Vrijdag 29/01/10

Nadat het een groot gedeelte van de nacht heeft geregend, worden we wakker als de zon alweer schijnt. Vandaag rijden we weer terug richting kust. Eerst nog wat verder naar het noorden naar Glen Innes. Dit is een dorpje waar met name Schotten wonen. Ze hebben hier een poging gedaan Stonehenge na te bouwen. We lopen rond de klok van 12u ’s middags door het dorp en opeens horen we een doedelzak. Na een paar minuten blijkt dat er een doedelzak speler op het balkon van het gemeentehuis staat! Aan de reactie (geen…) van de locals te zien is dit dagelijkse kost…
We laten Glen Innes achter ons en rijden naar Grafton. Dit is een erg mooie weg door meerdere natuurreservaten. Onderweg zien we nog net een wallabi vlak langs de weg. Perfect Kodak moment. In eerste instantie blijft hij fijn zitten, maar voor dat Lonneke op het knopje heeft kunnen drukken is hij verdwenen. Och ja, gelijk heeft ‘ie.
We lunchen lekker bij een prachtige lookout over vele heuvelruggen. De verste heuvels die we nog goed kunnen zien, zijn wel 70 km ver!
In Grafton aangekomen gaan we weer eerst even shoppen alvorens we naar de camping gaan, gelegen aan een dog race circuit. ’s Avonds met het donker worden, horen we ineens een lawaai en zien we honderden vleermuizen boven ons vliegen.

Bekijk ook:
Route waar we tot nu toe overal geweest zijn.
Foto’s

Zondag 17/01/10

We verlaten Sydney en rijden westwaards naar de Blue Mountains. Dit is een begroeide heuvelketen met valleien er tussen. Hoe de zon erop valt, lijken de heuvels in de verte een blauwe waas ervoor te hebben. We stoppen bij verschillende lookouts en lopen korte wandelingen naar watervallen in Wentworth Falls. In Katoomba moet het mooiste uitzicht zijn met 3 rotsen genoemd; the Three Sisters. Maar hier kunnen we nauwelijks de camper kwijt en ziet het zwart van de mensen…. Mischien moeten al deze mensen morgen weer werken en is het dan minder druk… dus rijden we naar de camping in Blackheath. ’s Avonds koelt het zoveel af dat we het met alle ramen dicht en onder laken en deken met sokken aan nog koud hebben in bed!

Maandag 18/01/10

Wanneer we wakker worden is het nog steeds erg koud; de zon schijnt wel, maar de wind waait hard en koud. Met een lange broek en trui aan gaan we op weg naar de lookouts die we gisteren hebben overgeslagen. In Katoomba gaan we eerst langs het kantoor van High ’n Wild, want we willen dinsdag een canyoning tocht gaan doen. Ze hebben een beginnersexcursie met ’s ochtends abseilen en ’s middags canyoning, die boeken we dan maar. Bij de Three Sisters is het gelukkig een stuk minder druk nu, maar het meest besproken uitzicht is een beetje overprijst. De route langs de clif biedt mooiere en veel rustigere uitzichten (als je de tourbus met een groep bejaarden touristen kunt voorblijven). Geen wandelingen langer dan 20 min vandaag, want we sparen onze krachten voor het canyoning morgen.

Dinsdag 19/01/10

De wekker gaat om 7.30, zodat we voldoende tijd hebben om rustig te ontbijten en naar Katoomba te rijden. Op het kantoor van High ’n Wild krijgen we een wetsuit aangemeten en een klimgordel, helm en handschoenen. Dan gaan we op weg naar de vallei waar we abseilen zullen leren. We beginnen rustig aan met een rotsje van 5m om de handplaatsing en het lopen te leren. Dan gaan we naar een afdaling van 15m om onze techniek te verbeteren en zelfvertrouwen op te bouwen. We eindigen de morgen met een 30m afdaling. Je kijkt van boven 80m naar beneden, maar we stoppen eerder op een plateau. Gelukkig want het vermoeienste en gevaarlijkste aan het abseilen is het omhoog klauteren na je afdaling!! Maar deze afdaling was wel heel mooi, want na een paar meter ‘lopen’ tegen de rots is er geen rots meer en zit je in het touw rond te draaien en van het uitzicht te genieten.
Na een heerlijke lunch bij de Conversation hut, lopen we 20 min trappen af de canyon in. Daar trekken we onze wetsuits aan en gaan onze kleren in de drybag in de rugzak. We gaan op weg wadend door het ijskoude water onze voeten voorzichtig plaatsend op de gladde stenen, maar door een supermooie omgeving. Na een tijdje komen we aan bij een smalle doorgang met een diepe waterpoel. De gids vertelt doodleuk dat je hier achterover van de 2m hoge rots af moet springen om op je rugzak in het water te belanden. Dat kost Lonneke heel veel moed en twijfeling, maar uiteindelijk springt ze toch achterwaarts in het ijskoude water. Iets verderop moeten we tussen twee hoge rotsen een meter verder het water inspringen, omdat het vooraan te ondiep is. Armen over elkaar, omdat deze anders de rotsen raken. Het einde was het meest spectaculaire, abseilen in een 30m hoge waterval! Na 5m abseilen was er een plateau en geen rots meer voor je voeten, zodat je in de waterval bungelde. Verder waren de rosten zo glibberig dat je voeten constant weggleden. En het water was ijskoud… maar we hebben het overleefd! Na ons in enigszins droge kleding getoverd te hebben, moesten we het hele stuk weer naar boven lopen; met een nat wetsuit in de rugzak en voor Ruud een nat klimtouw.
Na al die inspanning hadden we wel een grote portie fish & chips verdiend.

Woensdag 20/01/10

Zijn we ’s ochtends weer vanuit de Blue Mountains vertrokken; Bestemming Port Stephens. Dit is een baai, een stuk ten noorden van Sydney. Onderweg nemen we de Pacific Highway met schitterende uitzichten. We eindigen in Anna Beach. Dit is een van de weinige plekken aan de oost kust van Australia waar je de zon kunt zien zakken in de zee. Na een wandeling door de brede zanduinen ’s avonds, hebben we dus lekker op het strand gezeten met de EOS in de aanslag.

Donderdag 21/01/10

Verkennen we de rest van de omgeving bij Port Stephens. Eerst gaan we dolfijnen spotten bij Soldiers Point, een landtong in de baai. Helaas zien we geen dolfijnen maar wel massa’s pelikanen. Daarna gaan we naar Little Beach in het dorpje Nelson Bay. Hier wordt flink gesnorkeld, waarop we besluiten de camper ook aan een afgelegen strandje te parkeren en het snorkelspul te voorschijn te halen. Dit bleek dus absoluut de moeite waard, zeer veel mooie vissen te zien; waaronder een paar parrotfish, een lange dunne trompetvis en een aal. Na het snorkelen even lekker gedoucht bij een public douche aan t strand (dat is dus allemaal super geregeld hier) en verder gereden richting Tea Gardens (de andere kant van de baai). Hier wilden we overnachten op een gratis parkeerplaats, maar deze was iets te dicht bij de weg waardoor het best rumoerig was. We zijn toen doorgereden naar een bush camping aan de rivier in de buurt.

Vrijdag 22/01/10

We vertrekken op tijd (7.30) van de bushcamping, na ons alleen snel aangetrokken te hebben. We hebben namelijk nog nergens betaald en denken dat de ranger tussen 8 en 9u langs komt om de 30 euro op te halen…. we blijven Nederlanders… We ontbijten in Tea Gardens aan het water op een van de vele picknickplaatsen die overal aan het water en in de bossen liggen. Uiteraard zijn hier toiletten, picknicktafels en barbeques aanwezig. Omdat we niet houden van snelweg rijden, nemen we zo snel mogelijk een alternatieve touristenroute. Deze leidt ons door de bossen langs de Myallmeren. Na onze gebruikelijke stops bij de McDonalds (internet) en Coles (boodschappen) gaan we op zoek naar een camping. Vanwege het warme weer willen we graag als t kan aan water of met zwembad. Maar geheel tegen onze verwachting in zijn de kleine dorpjes hier erg in trek bij Australische toeristen; de eerste camping is vol en de volgende 2 kosten 55 en 67 euro, veel te overprised. Dus rijden we de snelweg maar weer een stukje op en stoppen bij een camping bij een grotere stad wat van de kust af. Het ouder echtpaar heeft zeker plaats voor ons; voor 20 euro hebben we een eel vriendelijkere, schonere en rustigere camping met een klein zwembadje. Van het geld wat we ons met de camping uitgespaard hebben, gaan we ’s avonds eten bij een chinees restaurant, waar ze een heerlijk buffet hebben.

Zaterdag 23/01/10

Vandaag wordt het een hele hete dag van midden 40 graden. We willen eigenlijk verder rijden naar Port Macqaurie, maar zien op tegen opnieuw in de hitte een camping te moeten zoeken. Dus blijven we lekker nog een dag op deze goedkope camping aan het zwembad hangen een boek lezen.

Bekijk ook:
Route waar we tot nu toe overal geweest zijn.
Foto’s