Goede dag allemaal,

Belofte maakt schuld, zoals Lonneke al had geschreven in haar vorige bericht van de zaterdag morgen, zou ik een verslag maken over het vervolg van ons weekend. Zoals gezegd mocht (moest) ik een en ander plannen. De bestemming was het probleem niet, county Donegal wilden we allebei graag naartoe. De verdere planning (overnachting, route) werd gedaan op het laatste moment, toen Lonneke een stier aan het vermoorden was. Toen ze hiervan terug was, zijn we meteen weggereden. Daar er in Ierland amper snelwegen zijn (alleen van Dublin naar Belfast) zijn we binnendoor gereden. Kortste weg naar Donegal is door Noord-Ierland. Op een gegeven moment hadden we een wel heel erg toeristische route, namelijk wat landweggetjes. Waarschijnlijk klopte deze route niet echt, maar werd vreemd genoeg zowel door de ANWB routeplanner als TomTom ondersteund. Zo krijgen we in ieder geval ook wat van de country side in Northern-Ireland te zien.

Na een lunch in een of ander klein dorpje in Noord-Ierland, is de eerste bestemming Donegal city. Dit is de “hoofdstad” van de county, maar niet echt heel erg groot, alle winkels liggen rondom een klein pleintje. Het is er wel heel erg toeristisch, er ging zelfs een Duitse bus door de stad (maar ja, die Pruuse zie je ook overal…). Na in Donegal wat rondgekeken te hebben, zijn we verder gereden naar Killybegs, hier had ik een B&B uitgezocht waar we konden overnachten. Nadat we de spullen in de kamer hebben gedumpt, zijn we meteen het dorp ingegaan om ergens wat te eten. Goed voorbereid zoals ik alles had, wist ik meteen in welk restaurant we gingen eten. Dit was erg lekker, aangezien Killybegs een vissersdorpje is, stond de menukaart vol met vis. Zo had ik oesters als voorgerecht en zeeduivel als hoofdgerecht. Lonneke had toast met gesmolten geitenkaas als voorgerecht en opeen gestapende en gegrilde groenten als hoofdgerecht. Daar Lonneke meer van de toetjes is, had ze nog een chocolate taart na.

De volgende dag zijn we na het ontbijt op pad gegaan. Allereerst zijn we naar de Slieve League gereden. Hier bevinden zich de hoogste klifrotsen van Europa van 600 meter. De weg er naar toe was al even indrukwekkend. Omdat de weg naar boven best steil was, heb ik gereden in de van. Op een aantal stukken keek je 2 meter opzij van de auto zo 600 meter naar beneden. Het weggetje zelf was ook al niet al te breed, er waren tegenliggers, maar niet echt plaats hiervoor. Op het eind kwamen we bij de kliffen. Echt ontzettend gaaf en zeer indrukwekkend. Het hoogste punt konden we niet zien, die was omringd door een zeer dreigend uitziende regenwolk. Nadat we hier rondgekeken hadden, konden we hetzelfde weggetje weer terugrijden. Dit was al een stuk minder akelig dan de heenweg.

We vervolgden onze weg richting Ardara, ook dit was echt geweldig. De weg hier naartoe leidt over de Glen Gash pass, na bijna iedere bocht kon je wel stoppen omdat je zo’n schitterend uitzicht had. In dit gebied moet je uitkijken dat je geen schapen aanrijdt, want die lopen hier massaal vrij rond. Net voor Ardara hebben we nog een waterval bezichtigd. Toen we hier waren begon het even te regenen. Gelukkig zijn de meeste buien kort maar hevig, dus we hebben er niet zo lang last van gehad. In Ardara hebben we in de pub een hapje gegeten.

Vanuit Ardara zijn we binnendoor naar Strabane (Noord-Ierland) gereden. Eigenlijk meteen als je Ardara uitrijdt, kom je weer in een heel ander landschap terecht. Vanuit Strabane zijn we over de regionale wegen terug richting Ardee gereden. Onderweg zijn we nog gestopt in Omagh waar we even de benen wilden strekken, de stoelen in de van zijn niet helemaal comfortabel, we kregen allebei last van de rug na de hele dag in de auto te hebben gezeten. Bij het parkeren in Omagh centrum zei de linker voorband ineens pffff, die had er kennelijk schoon genoeg van. We konden dus de rug strekken bij het verwisselen van de band. Dit was zo gepiept waarna we de terugreis naar Ardee konden vervolgen.

Al met al dus een zeer geslaagd weekendje weg in eigen land! Donegal is zeer beslist aanbevelenswaardig om een kijkje te nemen. Zeer mooie uitgestrekte natuur met mooie vergezichten waar je af en toe de Atlantische oceaan in de verte kunt zien.

Tuurlijk hebben we ook de nodige foto’s geknipt, deze kun je hier bekijken.

Groetjes,
Ruud.