Vrijdag 04/12/2009

We rijden vandaag naar een tandarts in Townsville, die Lonneke hopelijk van haar tandpijn kan afhelpen. Bij een grote keten krijgen we uiteindelijk een afspraak voor 15.30. De tussenliggende tijd gebruiken we om ons start klaar te maken voor de outback; afscheid nemen van de zee, pinnen, boodschappen doen en tanken. Boodschappen doen we meestal in een grote Woolworth of Coles aan de rand van een stad. In de Woolworth van vandaag ging een meisje de diepvries bijvullen; in een te grote megadikke skijas met handschoenen!! We moesten snel weg uit het pad, want de tranen rolden over onze wangen. Nooit kou gewend die Queenslanders!!
Na de wortelkanaalbehandeling en de tijdelijke vulling rijden we alvast 70 km landinwaarts naar Reid River, een overnachtplaats langs de snelweg.

Zaterdag 05/12/2009

We gaan op tijd op weg, want we willen graag zo’n 400 km afleggen naar Richmond, halverwege de weg naar Mt Isa. De reis verloopt heel voorspoedig en om 13.30 zijn we al in Richmond. Alleen overal waar we stoppen zien we grote sprinkhanen vliegen, ook bij de enige camping in de ‘stad’. Dan rijden we nog maar verder naar de volgende plaats 140 km verder. Om 15.00 de enige camping daar gevonden; blijkt die een lekkage te hebben en daardoor geen werkende wc’s en douches… Het wederom volgende dorp, Cloncurry, was “slechts” 110 km verder raadde de eigenaar ons aan… Dus na een oppeppende cola rijdt Ruud de laatste 140 km van de 720 km van vandaag! 140 km hier is niet echt vergelijkbaar met in NL. Allereerst is de “snelweg” dus vergelijkbaar met de middenpeelweg, maar dan slechter. Maximum snelheid is hier vaak 100 km/u of 110 km/u. Ook zijn we al een paar keer een zogenoemde road train gepasseerd. Dit zijn vrachtwagens met 4 of 5 aanhangwagens erachter. Bedenk in NL de grootst mogelijke vrachtwagen en dat dus maal 4 a 5. De camper rijdt verder prima. Ruud was al voornemens dat de volgende auto in NL een automaat moest zijn, nu weet hij het zeker. Zeer relaxt rijden, altijd een arm vrij en niet meer roeren in die soepketel.

Zondag 06/12/2009

Een relaxte dag wat rijden betreft, slechts 120 km. Dus rustig aan beginnen we dag. Ruud heeft sjpek met eier als brekkie, Lonneke alleen een eitje. Na zo’n anderhalf uur arriveren we in Mount Isa. Tijdens het installeren op de camping hoort Ruud ineens heel hard, pffffffffffffffff. Blijkt het ventiel van een van de voorbanden stuk te zijn. Tja, kan gebeuren, zeker als je bedenkt dat dit ook in de middle of nowhere kan gebeuren. Gelukkig zitten we nu in een dorpje. Na zeer veel zweet is het dan uiteindelijk gelukt de reserve band onder de auto uit te krijgen. Toyota zijn fijne auto’s, maar dit is dus echt BAGGER. Band verwisseld en we konden weer verder. Daar het zondag was, konden we deze vandaag niet repareren.
’s Middags zijn we naar het Outback museum gegaan. We dachten dat dit met name om het outback leven ging, maar het bleek met name te gaan over de mijn industrie in Mount Isa. Ook erg interessant.
’s Avonds zijn we in Mount Isa gaan uiteten. Je zit hier in de middle of nowhere, dus verwacht niet te veel. Echter wat blijkt na het opgeven van de bestelling; je krijgt een pieper. Zodra die afgaat, kun je je eten bij een loketje ophalen. Tja….

Maandag 07/12/2009

Daar we nog steeds een kapotte band hebben, moesten we allereerst naar de lokale Kwik-Fit. Even voor 8 stonden we voor de deur, om zeker te zijn dat we ook als eerste geholpen werden daar we weer een lange weg voor de boeg hadden. We werden meteen geholpen, het ventiel was zo gerepareerd, band weer erop en klaar. Toen vroeg Ruud de mannen of ze de reserve band ook konden terugplaatsen. Met in het achterhoofd het geplaar van gisteren en de verwachting dat dit voor hun dagelijkse kost was. Niet dus, ze erkenden inderdaad dat het een bagger systeem was en zijn met 2 man hier nog enige tijd mee bezig geweest. Dit was ons een fooi van $5 meer dan waard!
Vanuit Mount Iza zijn we uiteindelijk weer een heel eind gereden, zo’n 630 km. Weer een lange weg, met amper huizen of tegenliggers. Verbeeld je eens dat je op een maandag van Tegelen naar Amsterdam rijdt; geen huizen ziet en 5 tegenliggers hebt.
Uiteindelijk zijn we in Tennant Creek uitgekomen en hier een camping gezocht. Hier hebben we ter verkoeling maar eerst even het zwembadje opgezocht. In Nederland worden de zwembaden verwarmd, hier worden ze juist verkoeld.

Bekijk ook:
Route waar we tot nu toe overal geweest zijn.
Foto’s